Fallenberg

De Fallenberg is onderdeel van een groter stelsel geweest, namelijk de Boschberg. Door een serie instortingen zijn een aantal “sub” stelsels ontstaan, waaronder de Fallenberg. Deze ligt naast de Jezuïetenberg. Vanwege de slechte staat en op een aantal plekken instortingsgevaar is deze groeve compleet afgesloten en niet toegankelijk.

Om toch een indruk te krijgen van deze groeve tref je onderstaand een aantal fimpjes aan van het bezoek aan deze groeve in november 2000. De filmpjes zijn beschikbaar gesteld door de filmer Wim Kneepkens.

DEEL 1

 DEEL 2

DEEL 3

DEEL 4

Groevebeheer

Het beheer van kalksteengroeven is een specialisatie die veel kennis en inzet vraagt. Formeel zijn nu bijna alle groeven in ons mergelland gesloten voor ontginning van mergelsteen. De eigenaar is daarbij verplicht de groeve dusdanig af te sluiten dat er geen ilegaal bezoek meer plaats kan vinden. De eenvoudigste en snelste manier om dat te doen is natuurlijk het plaatsen van een betonprop in de ingang. Op die manier is er echter geen enkele controle van het gangenstelsel meer mogelijk. Instortingen en verzakkingen kunnen na jaren nog doorwerken aan het oppervlak. Het zicht op de toestand van de ondergrond is dan verdwenen. Ook de vleermuizen en andere gebruikers van de gangen, zoals de eikelmuis, nachtvlinders en insecten, hebben dan geen toegang meer tot dit voor hen belangrijke habitat. Verder hebben dan ook de onderzoekers geen toegang meer tot de groeve terwijl daar interessante geologische, biologische en cultuur-historische onderzoeken zijn uit te voeren. En natuurlijk kan dan ook niemand meer genieten van het mooie onderaardse landschap.

De Stichting Ir. D.C. van Schaïk voert daarom een actief beheerbeleid waarbij de volgende zaken centraal staan:

• De stichting huurt groeves en neemt ze formeel weer in gebruik. Hierdoor komt de aansprakelijkheid, die normaliter bij de eigenaar ligt, bij de stichting te liggen.
• De stichting zet vrijwilligers in om de toegang te beheren en om werkzaamheden te verrichten. De stichting heeft geen personeel in dienst. Alles is vrijwilligerswerk.
• Voor iedere groeve worden toegangsregels opgesteld. Iedereen die de groeve in wil, moet die regels respecteren. Bezoek kan voor onderzoek zijn, maar ook voor niet-commerciele educatie of zelfs gewoon voor recreatie, het genieten van de berg.
• De contacten met de "berglopers", het lokale "gilde" van mensen die plezier beleven aan het wandelen in een grot, zijn dermate goed, dat de openstelling van onze groeven voor hen een goede uitlaatklep is. De drempel om onze groeven te bezoeken, is heel laag. Men zou dan verwachten dat er een enorme toeloop van "ieder weekend de grot in" ontstaat. De realiteit is echter juist het tegenovergestelde. De inbraak in groeves (ook in de omgeving) is beduidend afgenomen. Er zijn minder vernielingen buiten en binnen in de groeve en er is veel meer controle op het wel en wee van de groeve en de omgeving.
• De stichting voert werkzaamheden uit tot restauratie en stabilisatie van de groeven die onder haar beheer vallen. Aangezien deze werkzaamheden een dermate grote omvang hebben, is het voor de vrijwilligers van de stichting niet mogelijk die werkzaamheden geheel zelf uit te voeren. Hiervoor wordt samenwerking gezocht met instanties en bedrijven, die daar wel toe in staat zijn, mede omdat die instanties ook voor de subsidies zorgen.

Op deze manier heeft de stichting een goede naam verworven bij groeveëigenaren en overheden.

Apostelgroeve:

De Apostelgroeve is een mooie groeve in het Jekerdal nabij Maastricht.

Deze groeve heeft een bewogen geschiedenis die gepubliceerd is in SOK mededelingen nr 32 van december 1999.
Samenvattend is de ontginning van deze groeve begonnen in 1770 en gestaakt in 1776. De groeve leverde de eigenaren namelijk niet de verwachte winst.

In de Tweede Wereldoorlog heeft ze dienst gedaan als schuilgelegenheid. Na de oorlog is ze jaren in gebruik geweest als champignonkwekerij. Zeer tot de verbeelding, spreekt de illegale jeneverstokerij die hier in het verleden geweest is. Hiervan zijn ook nog vele restanten terug te vinden.

In 1979 is deze groeve door de SOK in beheer genomen van de eigenaar. In 1981 is een stevige poort in de ingang geplaatst

De ingang is in 1999-2000 gerestaureerd met subsidie van provincie Limburg in samenwerking met Stichting IKL. De muren bij de ingang zijn toen helemaal met nieuwe stenen gerestaureerd en de boomwortels, die de muur en het gewelf wegdrukten, zijn verwijderd.

In 2016 is de toegangstunnel verstevigd, nadat door vorstinwerking het dak instabiel was geworden. Hierdoor is de groeve weer veilig voor bezoek en vleermuistellingen.