Groeve Theunissen 2
De Theunisgroeve of beter groeve Theunissen 2 genaamd, is een kleine maar charmante groeve gelegen aan de Susserweg in de wijk Biesland te Maastricht.
Ontgonnen aan het begin van de twintigste eeuw is de groeve langere tijd gesloten geweest doordat de ingang dichtgestort was maar sinds 1986 is ze weer toegankelijk gemaakt
De groeve valt vooral op door de hoge gangen van plaatselijk vier meter hoog en de aanwezigheid van twee toiletten uitgehouwen in de mergelwanden die eraan herinneren dat de groeve tijdens de tweede wereldoorlog regelmatig dienst heeft gedaan als schuilplaats.
Lourdesgrot/Schuilkelder Eys
Toen de geallieerden in 1944 landden in Normandië en Limburg naderden, hebben de Duitsers zich in de heuvels tussen Wittem en Eys ingegraven. Uit angst voor het naderende geweld zijn in de Boerenberg in Eys en de Kampsberg te Over Eys, schuilkelders uitgehakt in de mergelwanden. Dit is gedaan door vrijwilligers, voornamelijk ervaren mijnwerkers uit Eys en omgeving.
Het gebruikte gereedschap zoals compressor, afbouwhamers etc. werd geleverd door de Staatsmijnen met behulp van Generaal Directeur Hr. Frowein. Tijdens de gevechten die volgden hebben vele inwoners er soms dagenlang in geschuild.
De schuilkelder in Over Eys is inmiddels helemaal dicht gegooid.
De stenen van het plateau voor de ingang en het kruis rechts naast de bloembak zijn afkomstig van een niet meer bestaand kerkje met kerkhofje dat tot 1958 op de plaats van het huidige IVN gebouw heeft gestaan. Resten van dit kerkje zijn in het IVN gebouw te Wittem nog terug te vinden:
Er is door de beheerder Wim Kneepkens een korte documenatire gemaakt met als titiel “Het verleden, heden en toekomst van de schuilkelder in Eys”
Die kunt u hieronder bekijken.
SITUATIESCHETS & INRICHTING
Ligging van de schuilkeldertjes.
De ingangen aan de Grachtstraat zijn inmiddels gesloten.
Inrichting van de Schuilkeldertjes.
Keldertjes Slavante
Op de Sint Pietersberg, twee keldertjes, behorende bij het voormalige klooster van Slavante. Deze hebben dienst gedaan als opslag voor onder andere “Casino Slavante”.
Deze groeve is geheel opgeruimd en stabiel.
Groeve de Keel
Langs het Albertkanaal tussen Vroenhoven en Kanne ligt de Groeve de Keel.
De Keel is een grote groeve, gedeeltelijk gelegen op Nederlands grondgebied en in vier verschillende niveaus ontgonnen, waarvan het bovenste stelsel het oudste is en alleen toegankelijk is via een graet of trap. Hier zijn enkele zeer gevaarlijke gaten in de vloer. Het grootste stelsel is het laagst gelegen en tevens jongste. Een belangrijk gedeelte van de groeve is ontgonnen via een schacht, gelegen aan de Susserweg, die de verschillende etages verbindt. Meerdere malen zijn in de gevaarlijke schachten van de Keel ernstige ongevallen gebeurd, waarbij zelfs een dode viel te betreuren.
De ons bekende ingang is in feite een doodlopende gang die na de aanleg van het kanaal in 1934 werd aangesneden en sindsdien dienst heeft gedaan als hoofdingang. De Keel biedt een scala van alle mogelijke ontginningswijzen die men kan bedenken, waaronder de Kannermethode, boor- schietmethode, ketting en cirkelzaag ontginning; zelfs de Sibberbreekwijze ontbreekt niet. Iemand die de verschillende mogelijkheden van mergelontginning ondergronds wil bestuderen kan hier zijn of haar hart ophalen. De derde etage, waarvan de gaten vanaf het kanaal zichtbaar zijn en enkele jaren geleden van hekwerken en degelijke poort is voorzien, vormde oorspronkelijk een afzonderlijke groeve die nu alleen via een klein gat met het grote stelsel verbonden is. De Keel werd tot 1962 gebruikt als leverancier van blokken en losse kalkmergel, champignonkwekerij, clandestiene stokerij, later als verstopplaats van gestolen peperdure automobielen en zelfs meermaals als housepartyzaal. De Keel herbergt jaarlijks enkele honderden overwinterende vleermuizen waarvan 4 soorten die op de bedreigde diersoortenlijst staan vermeld.
Om de Keel te bezoeken is een aanvraag via de beheerder voldoende en kan er een datum worden afgesproken.
Houdt rekening met de natuurbeschermingswet die bezoek tijdens de winterslaap van de vleermuizen tussen November en April alleen voor onderzoek toestaat.