Groeve de Keel
Langs het Albertkanaal tussen Vroenhoven en Kanne ligt de Groeve de Keel.
De Keel is een grote groeve, gedeeltelijk gelegen op Nederlands grondgebied en in vier verschillende niveaus ontgonnen, waarvan het bovenste stelsel het oudste is en alleen toegankelijk is via een graet of trap. Hier zijn enkele zeer gevaarlijke gaten in de vloer. Het grootste stelsel is het laagst gelegen en tevens jongste. Een belangrijk gedeelte van de groeve is ontgonnen via een schacht, gelegen aan de Susserweg, die de verschillende etages verbindt. Meerdere malen zijn in de gevaarlijke schachten van de Keel ernstige ongevallen gebeurd, waarbij zelfs een dode viel te betreuren.
De ons bekende ingang is in feite een doodlopende gang die na de aanleg van het kanaal in 1934 werd aangesneden en sindsdien dienst heeft gedaan als hoofdingang. De Keel biedt een scala van alle mogelijke ontginningswijzen die men kan bedenken, waaronder de Kannermethode, boor- schietmethode, ketting en cirkelzaag ontginning; zelfs de Sibberbreekwijze ontbreekt niet. Iemand die de verschillende mogelijkheden van mergelontginning ondergronds wil bestuderen kan hier zijn of haar hart ophalen. De derde etage, waarvan de gaten vanaf het kanaal zichtbaar zijn en enkele jaren geleden van hekwerken en degelijke poort is voorzien, vormde oorspronkelijk een afzonderlijke groeve die nu alleen via een klein gat met het grote stelsel verbonden is. De Keel werd tot 1962 gebruikt als leverancier van blokken en losse kalkmergel, champignonkwekerij, clandestiene stokerij, later als verstopplaats van gestolen peperdure automobielen en zelfs meermaals als housepartyzaal. De Keel herbergt jaarlijks enkele honderden overwinterende vleermuizen waarvan 4 soorten die op de bedreigde diersoortenlijst staan vermeld.
Om de Keel te bezoeken is een aanvraag via de beheerder voldoende en kan er een datum worden afgesproken.
Houdt rekening met de natuurbeschermingswet die bezoek tijdens de winterslaap van de vleermuizen tussen November en April alleen voor onderzoek toestaat.
